Kiedy starość jest radością… To cudownie, gdy człowiek cieszy się każdym dniem swojego życia, ale czasami krewni są temu przeciwni… Zawsze byłem dumny ze swojej młodości, traktując wiek jako prostą liczbę. W upalny letni dzień w willi mojego syna moja odporność została poddana próbie. Posiadłość mojego syna, symbol jego ciężkiej pracy, była wspaniała, ale przyćmiona przez moją synową Karen.
Zmieniła się po ślubie z moim synem, stała się arogancka, wierząc, że dominuje nad wszystkimi, za milczącą zachętą mojego syna.
W upalny dzień miałam na sobie mój ulubiony strój kąpielowy i byłam gotowa, aby cieszyć się basenem. Karen na mój widok roześmiała się: „Staruszku, nie możesz tego nosić, zakryj zmarszczki! Zakryj swoje zmarszczki!” Jego słowa poruszyły mnie głęboko. Udawałem, że się opalam, ukrywając łzy, ale byłem zdecydowany nie pozwolić, żeby mnie upokorzyła. Potem wyjąłem album z jej zdjęciami przedślubnymi. Wzbudziło to zainteresowanie przyjaciółek, a Karen zarumieniła się ze wstydu. „Mary, to niestosowne” – syknął. Uśmiechnąłem się. „Wszyscy zaczynaliśmy pokornie”.
Atmosfera się zmieniła; Przyjaciele Karen widzieli to inaczej. Później mój syn, który usłyszał o wypadku, zrozumiał mój ból. Karen uspokoiła się, zniknęła jej arogancja. Mój syn zadbał o to, aby podobne zachowanie nigdy więcej się nie powtórzyło.
