Kabina samolotu szybko wypełniała się pasażerami. Ludzie układali bagaże, szukali miejsc, witali się nawzajem. Jeden z pasażerów — mężczyzna w szarej koszulce — zajął miejsce przy przejściu. Był postawnej budowy, więc siedzenie obok niego było niewygodne: sąsiadowi na środku zrobiło się ciasno, a przejście zostało częściowo zablokowane. Niektórzy pasażerowie wymieniali spojrzenia, inni szeptali coś między sobą. Po kilku minutach podeszła stewardesa. Uprzejmie, ale stanowczo poprosiła mężczyznę, by na chwilę opuścił kabinę, aby omówić kwestię miejsc. Atmosfera zrobiła się napięta.
Ale mężczyzna zareagował spokojnie. Wstał, odwrócił się do pasażerów i powiedział:
— Rozumiem, że mogę sprawiać pewne niedogodności. Właśnie dlatego kupiłem dwa sąsiadujące miejsca, aby nikomu nie przeszkadzać. Najwidoczniej doszło do pomyłki — mój drugi bilet został wydany innemu pasażerowi. Pokazał stewardesie karty pokładowe. Po ich sprawdzeniu uśmiechnęła się i podziękowała mu za zrozumienie. Po chwili miejsce obok zostało zwolnione, a mężczyzna usiadł wygodnie, nie przeszkadzając nikomu.
W kabinie zapanowała cisza. Napięcie opadło. Kilka osób skinęło głową z uznaniem. Ktoś szepnął do sąsiada:
— To się nazywa szacunek. Czasem to właśnie troska i uprzejmość są najcenniejszymi cechami w podróży.
